In lastige en complexe persoonlijke vraagstukken is het onverstandig om in je uppie te (blijven) tobben. Voor je het weet draai je in een cirkel rond en kom je niet verder dan oude, sleetse antwoorden waarvan je voelt dat ze je niet verder helpen. Praat met iemand die je vertrouwt en leg je worstelingen zo precies mogelijk aan hem/haar voor. Als de ander goed naar je luistert en je verhaal op zich laat inwerken en jij vraagt: ‘Wat zou je doen als je in mijn schoenen zou staan?’, is het goed mogelijk dat de ander je een suggestie doet die precies aansluit op wat je zelf vanbinnen (allang) weet. De meeste antwoorden liggen in jezelf opgeslagen. Soms is het alleen lastig om ze zelf op te halen, om erbij te komen. Je hebt een ander nodig om datgene wat opgeslagen is, wat je ‘vergeten’ bent, op te vissen. De ander helpt om datgene wat aan antwoorden opgeslagen is woorden te geven. De ander activeert reeds aanwezige kennis! Om dat je in feite het antwoord al weet maar zelf niet in staat bent om het antwoord tevoorschijn te toveren is het niet kies om te zeggen ”oh dat wist ik al”. Je ontkent dan dat je de ander nodig hebt om bij de kennis te komen. Het is plezieriger in de omgang om de ander te waarderen dat hij/zij je heeft geholpen om bij dat wat je weet te komen!
