Misschien ken je wel van die situaties waarin er erg wollig wordt gesproken. Er wordt veel gesproken, maar het is niet concreet, niet tastbaar. In feite is er sprake van een verhullend, verdoezelend taalgebruik. Wollig taalgebruik vindt op vele plekken plaats. Een taalgebruik dat ervoor zorgt dat iedereen het met elkaar eens kan zijn en blijven. Want wat er gezegd wordt, is zo weinig concreet en duidelijk, dat het gesprek lekker kabbelend kan verlopen. Iedereen kan door dit taalgebruik denken en voelen wat hij/zij wil. Verhullend taalgebruik geeft dus de vrijheid om je eigen gedachten te hebben en naar buiten toe de indruk te geven dat je het eens bent met de anderen. Want het grote voordeel van wollige taal is dat iedereen zich in de boodschap kan vinden. Omdat het in essentie niets zegt. Een dergelijke, niet concrete communicatie heeft geen enkel nut. Wees scherp in alle situaties waar je bent en vraag je af wat er nu precies gezegd wordt en hoe concreet er gesproken wordt. Heb je de indruk dat iedereen begrijpt wat er gezegd wordt? Heb je het gevoel dat iedereen het over hetzelfde heeft? Als je geen beeld op je netvlies krijgt waaruit je voor jezelf kunt op maken dat er concreet gesproken wordt, kun je vaststellen dat er sprake is van wollige communicatie. Als je wilt dat de communicatie ergens over gaat, trek dan aan de bel als het gesprek een wollig karakter krijgt. Stel vragen tot je helder hebt wat de ander zegt. Wees zelf zo helder mogelijk over wat je denkt, voelt, vindt. Daag de ander uit om je vragen te stellen zodat je bijdrage scherp blijft. Krijg zicht op waar de wolligheid de boventoon voert en doe wat jij kunt om de wolligheid op te heffen. Dit zorgt ervoor dat de effectiviteit van de communicatie verbetert en dat iedereen scherp en alert wordt en blijft.
