Onze Lieve Heer heeft heel verschillende kostgangers. In de normale omgang met de ander kan het weleens schuren. Dat is normaal want de ander is verschillend en staat anders in het leven. Verschillend zijn, verscheidenheid kan als het goed wordt benut enorm positieve effecten met zich meebrengen. Een en een kan drie worden als de verschillen worden benut en personen elkaar aanvullen en versterken. Maar het kan ook zijn dat de verschillen voor jou niet productief zijn en de ander in je vaarwater zit en je belemmert in je eigen zijn. Dan is er werk aan de winkel en zul je je moeten uitspreken: duidelijk zijn over de dingen waar je last van hebt en die ook daadwerkelijk veranderbaar zijn. Met voorbeelden omkleden, zodat het kwartje kan vallen. Suggesties doen wat de ander kan veranderen, zodat de ander ook weet hoe het anders kan. Dat is het maximale wat je kunt doen. Niet meer en niet minder. Als je dit gedaan hebt, is het de kunst om achterover te leunen en te aanschouwen wat er gaat gebeuren. Dat is best spannend, want mogelijk wil je invloed uitoefenen of de controle hebben, maar kun je niks. Alles wat je daarna nog wilt, zal de ander gaan irriteren omdat je te veel ruimte wilt pakken en je in andermans zone terechtkomt. Als er niets verandert, is de boodschap niet geland, niet begrepen of heeft de ander geen zin om datgene wat jij wilt op te pakken. De vraag is wat je dan gaat doen. Hoe meer je in actie wilt komen, hoe meer gedoe er zal ontstaan. Als de ander zijn/haar gedrag niet (noemenswaardig) verandert, loop je tegen je grenzen aan en is het misschien raadzaam om iets in jezelf te veranderen. Acceptatie, je verwachtingen bijstellen of wegbewegen van de ander. Als de ander wel in beweging komt, is de boodschap binnengekomen.
