Als mens heb je behoefte aan verbinding. Door deze natuurlijke behoefte streef je ook goedkeuring na van de ander. Hier is op zich niks mis mee. Het wordt wat anders als je jezelf te veel opoffert of aanpast. Dan gaat je gedrag ten koste van jezelf. En dat keert zich tegen je. Als je veel ‘pleast’, focus je met name op de behoeften en belangen van een ander. Met als doel om de verhoudingen goed te houden. Met als doel om gewaardeerd te worden. Of om dankbaarheid terug te krijgen. Je bent in feite bang om jezelf te zijn. Bang om niet gewaardeerd te worden als je werkelijk laat zien wat je wilt, waar je staat. Je eigenwaarde en je zelfvertrouwen worden aangetast als ‘pleasen’ een deel van je gewone gedrag is. De ander voelt dat je niet jezelf bent, dat je je aanpast. En in plaats van dat de ander dat respecteert, zal het tegenovergestelde het geval zijn. Je maakt door je gedrag de ander onvrij. Die voelt dat je iets doet niet omdat je het vanuit jezelf wilt, maar om de ander te behagen. Dat is belastend omdat je voor die opoffering ook iets van de ander verwacht. Al dan niet bewust. De ander wil uiteindelijk liever met iemand omgaan die duidelijk is waar zijn/haar eigen behoeften en belangen liggen. Die duidelijk is waar hij/zij staat. Als je ‘pleast’ gaat een ander je uit de weg. Omdat je geen energie uitstraalt. Realiseer je dat er altijd mensen zijn met wie het niet klikt, die anders denken, anders voelen. Het heeft geen zin je aan te passen aan hen om te zorgen dat het lekker tussen jullie loopt. Je kunt nooit (aan-/in-)voelen wat een ander echt wil. Wees jezelf en probeer niet alles onder controle te houden door je aan te passen. Door jezelf te zijn ben je op je sterkst en op je mooist. En krijgt de ander ook de vrijheid om zich als gelijke tot je te verhouden.
