Iedereen komt het in zijn/haar leven tegen: mensen die in het bijzijn van anderen heftige emoties uiten. Boosheid, woede, angst, afkeer, verdriet, schaamte, verdriet bij een ander zijn soms moeilijk om aan te zien. Ze doen wat met je, ze raken je. Ze kunnen van alles met je doen: je in verwarring brengen, je bang maken, oude herinneringen op doen borrelen enz. Het is de kunst de ander de ruimte te geven negatieve emoties te voelen en te uiten, ook al is dat lastig voor je om aan te zien. Het zijn de emoties van de ander. Zie dat, erken dat, accepteer dat. Je hoeft er helemaal niets mee, het zijn de gevoelens van de ander en die hebben niets met jou te maken. Laat de gevoelens bij de ander en voel je er niet verantwoordelijk voor, want dat ben je niet. Stimuleer de ander om zijn emoties te voelen en te uiten en veroordeel ze niet. Zeg geen negatieve dingen over de emoties, uit geen kritiek. Dat helpt namelijk niet. Suggereer niet dat het al lang genoeg geduurd heeft en dat het goed is om te stoppen met de emoties te uiten. De ander heeft soms meer tijd nodig dan de tijd die jouw geduld duurt. De ander mag voelen wat die voelt, hoe heftig dat ook is. Vertrouw erop dat de ander de emoties kan dragen. Het mooie is dat als de emoties er mogen zijn, ze geuit mogen worden, ze dus de ruimte mogen krijgen, ze ook weer voorbij gaan. Moeten ze onderdrukt worden, dan lijken ze weg te zijn, maar komen ze op onverwachte, soms op ongewenste momenten, in alle hevigheid en felheid tevoorschijn, wat onaangenaam is voor de persoon zelf en de omgeving.
