Misschien komt het je bekend voor: je ziet de ander dingen doen waarbij je grote vraagtekens plaatst. De ander is onverstandig, onverantwoord bezig; misschien vind je zelfs dat hij/zij de eigen gezondheid in gevaar brengt. Je steekt je nek uit vanuit je betrokkenheid en je zorg bij de ander, maar de ander is niet ontvankelijk. De ander bagatelliseert wat je zegt, ontkent, vraagt zich af waarmee je je bemoeit en misschien wordt hij/zij zelfs boos. Het kan allemaal. Je bent teleurgesteld, want je hebt het idee dat je boodschap niet is geland. Je denkt dat je water naar de zee gedragen hebt omdat de ander niet zegt: maar natuurlijk je hebt helemaal gelijk! Natuurlijk is het goed om je zorgen te delen vanuit je relatie met de ander. Het is moedig als je dingen aan de orde durft te stellen. Dat is echt minder makkelijk dan te zeggen: dat is mijn zaak niet. Weet echter dat niet of niet enthousiast reageren niet betekent dat de ander je niet gehoord en begrepen heeft. Als de ander relativeert, hoeft het niet te betekenen dat hij/zij de ernst niet ziet. Het kan ook betekenen dat de ander nog geen zin, moed of energie heeft om iets aan te pakken. Het kan zijn dat iemand pas echt iets gaat doen als het water aan de lippen staat of als het al te laat is. Bij sommige mensen werkt het zo. Weet dat er alleen veranderingsbereidheid zal komen als er een intrinsieke motivatie is, als er redenen zijn die voor de persoon in kwestie relevant zijn,. Is de ander niet van binnenuit van harte gemotiveerd, dan gaat er niet echt iets gebeuren. Wil je dat de ander echt in beweging komt, vraag je dan af wat echt belangrijk is voor hem/haar en kijk of je met die motivatie een verbinding kunt leggen in je boodschap.
