Soms word je uitgedaagd om een ongewone stap te zetten. Om iets te doen wat niet mag of wat je niet denkt te kunnen. En als je dan de moed hebt om die ongewone stap te zetten, dan zul je verbaasd zijn wat dat teweegbrengt. Een moedige daad getuigt van lef. En lef komt vaak voort uit je hart. Je zet een stap, je neemt een besluit zonder veel denkwerk vooraf, maar vaak voel je dat het juist is wat je doet. Je kunt niet beredeneren waarom. Eigenlijk is het goed, want als je gaat nadenken ontstaan de problemen, omdat je je veel stappen niet zult nemen als je je hoofd ‘aan’ zet. Je denken focust zich dan op wat je kent en op hoe het hoort. En dat is jammer, want daardoor kom je niet verder. Je moedige hart zorgt ervoor dat je het onbekende ingaat, dat je onontgonnen gebied betreedt.
Dit vraagt dat je alles wat je weet opzijzet en doet wat je hart je ingeeft. Moedig zijn kan ook overmoedig zijn betekenen. Overmoed is aan de orde als je een onbedwingbare drang voelt die niet kan wachten. Je voelt je ‘pusherig’. Dan is de kinderlijke kant van je actief en is het juist wel belangrijk om je verstand te gebruiken. Want het dwingende kind kijkt vaak niet verder dan de primaire behoefte die speelt. En als je daarnaar luistert, luister je naar een dwingeland. Je denken is uitgeschakeld en je voelen is ook verre van loepzuiver. Je kunt jezelf trainen om moedig te zijn. En je kunt alert zijn op overmoed.
