Je leeft in een wereld waar er op heel veel terreinen verspilling is. Dat is nog de nasleep van de periode waarin bomen tot aan de hemel groeiden. Toen we en masse dachten dat het niet op kon. Toen deden we niet wat nodig was, maar we deden wat er mogelijk was. En dat was veel, soms veel te veel, en we verloren de realiteitszin uit het oog. En we overvroegen mensen, natuurlijke hulpbronnen etc. We soupeerden in feite meer dan er was en namen in meerderlei opzicht een forse hypotheek op de toekomst. Ook al is er economische recessie, toch zie je als je scherp kijkt nog steeds vele vormen van verspilling. Hoeveel eten wordt er weggegooid? Hoeveel verwarmingen worden niet uitgezet? Hoeveel kraanwater blijft er doorlopen zonder dat het nodig is? Die verspilling is bij velen van ons verweven in ons leefpatroon. Het is op allerlei levensterreinen een grote uitdaging om niet meer te doen dan nodig is. Ga jij de uitdaging aan en ga je alleen doen wat echt nodig is? Dat wil zeggen niet praten, discussiëren, klagen en verzet bieden, maar gewoon met oplossingen komen en deze gewoon zonder gedoe uitvoeren? Ga je vasthouden aan wat er (ooit) was en pleiten voor behoud of accepteer je de gewijzigde situatie en ga je experimenten met nieuw gedrag? Ga je klagen over de ander, de regering, het management of onderneem je actie en breng je zelf verandering binnen je eigen invloedssfeer? Ga je zeuren en piepen over gebrek aan visie of zet je je in en wil je zien wat er wel is? Blijf je druk bezig met kritiek leveren, vliegen afvangen of gooi je het roer om en ga je de ander helpen, ga je samenwerken? Ga je uit van wat eigenlijk zou moeten, of wat het meest perfecte is of wat de ander zegt wat je moet doen, of durf je goed te kijken en te doen wat nodig is zonder je te verschuilen achter de leiding, de politiek, een protocol? Blijf je verontwaardigd, boos op de ander of durf je ook eens naar jezelf te kijken? Blijf je irreële eisen stellen, onmogelijke doelen formuleren of ben je bereid wat stapjes terug te doen en jezelf af te vragen of je pretenties wat minder kunnen? Het interessante is dat als je je meer focust op datgene wat nodig is, je veel ballast van je af blijkt te kunnen schudden. Minder ballast, is minder druk, is minder stress en vul de rest zelf maar in.
