In de omgang met de ander loop je tegen grenzen aan, tegen die van jezelf en die van de ander. Sommige mensen trekken geen grenzen, omdat ze bang zijn dat ze dan niet meer geliefd en geaccepteerd worden. Hierdoor hollen ze zichzelf uit en raken ze zichzelf kwijt. Een ‘prima’ opmaat naar overspannenheid. Anderen trekken zulke strikte grenzen dat een ander niet naderbij kan komen en zich snel afgepoeierd voelt. De grenzen worden krampachtig bewaakt, omdat men bang is dat de ander zijn/haar leven binnendringt en ‘overneemt’. Het gevolg is isolement. Mensen hebben geen zin om met iemand om te gaan die frequent laat zien dat er grenzen zijn en dat die strikt bewaakt worden om zichzelf te beschermen voor overbelasting etc. De ander zal het echter ervaren als een vestingmuur die opgetrokken wordt. Geen grenzen trekken is ongezond, strikte grenzen trekken geeft verwijdering en isolement. De kunst is vanuit gezonde grenzen te leven. Gezonde grenzen zorgen ervoor dat je open kunt staan voor feedback, dat je kritiek kunt verdragen en dat je aanvoelt waarvan je je iets moet aantrekken en wat je van je kunt laten afglijden. Gezonde grenzen hanteren houdt in dat de grens in principe openstaat, maar dicht kan en gaat als er gevaar is of dreigt. Het kan een tijdje kosten, maar een gezonde grens is te ontwikkelen.
Een aantal principes zijn van belang. Belangrijk is dat je gelijktijdig denkt. Dit betekent dat als je in een situatie komt die een aantal voor jou herkenbare elementen in zich heeft, dat je niet alleen de overeenkomsten ziet in de mens, de omgeving of de situatie, maar gelijktijdig de verschillen waarneemt. Er zijn overeenkomsten maar ook verschillen. Hierdoor creëer je gezamenlijkheid en eigenheid/autonome, waardoor je jezelf blijft voelen. Je kunt gezonde grenzen stellen als je je lichamelijke signalen serieus neemt. In contact met je eigen lijf kun je ervaren wat plezierig is en wat niet. Allerlei fysieke signalen kunnen je laten weten of iets goed voor je is of niet. Daarnaast is het belangrijk dat je bewust waarneemt wat er net buiten je blikveld is. Dat betekent dat je bewust waarneemt wat je vanuit je ooghoeken kunt zien. Dat je ziet wat er achter je gebeurt. Dat je een open oor hebt voor achtergrondgeluiden. Door deze (geest)verruimende activiteiten hou je gezonde afstand tot de ander, tot de situatie en wordt je niet volledig ‘meegesleept’. Je blijft bij jezelf en je kunt je grenzen hanteren omdat je niet versmelt met de ander. Als je je grenzen niet bewaakt, overloop je jezelf en weet de ander niet wat die aan je heeft en wie je bent! Gezonde grenzen trekken – het ontwikkelen waard!