Ben je iemand die zichzelf bij tijd en wijle erg zielig vindt? Vind je dat je het moeilijk hebt, dat je een zwaar leven hebt, dat het tij je niet mee zit? Weet dan dat als je zo naar je zelf kijkt en je je leven als zwaar en moeizaam ervaart, je jezelf een extra last op je schouder meegeeft. Als je zelfmedelijden hebt, ben je met name op je eigen problemen, je eigen ervaringen, je eigen beperkingen gericht. Je besteedt veel aandacht aan datgene wat er niet klopt, aan datgene wat je mist. Je maakt je zelf kleiner, minder, slechter. In feite lijkt zelfmedelijden goed als je simpel naar je leven kijkt. Je zegt in feite tegen jezelf: het is niet makkelijk, het ziet niet mee, logisch hoor dat ik ongelukkig en ontevreden ben, want daar heb ik het volste recht toe. Maar weet dat zelfmedelijden je niets brengt. Het blokkeert je mogelijkheden om het goede te zien, om kansen waar te nemen, om een uitgestoken hand aan te nemen. Je voelt je eigen kracht niet en je voedt je onzekerheden en angsten. Pak jezelf aan als je voelt dat je ‘afglijdt’ naar een status van zelfmedelijden. Het lijkt zo lekker, zo makkelijk, zo verdiend. Maar het leidt uiteindelijk tot niets anders dan zelfhaat, omdat je down wordt en niks doet waar je trots op kunt zijn. Ontwikkel geen zelfmedelijden, maar wees blij met wat er wel is, waardeer de ander die belangstelling toont, die suggesties doet, die een helpende hand biedt. Zelfmedelijden brengt je in een isolement. Zak daar niet in weg, maar recht je rug, voel je verdriet, je teleurstelling en kijk naar voren.