Op veel plekken in de maatschappij wordt veel energie en tijd gestopt in het zoeken naar wie een fout heeft gemaakt, wie de schuldige is. Want als er een probleem is, als er iets fout gaat, moet er toch iemand aangewezen kunnen worden als schuldige. En als uitgevist is wie wat wanneer fout heeft gedaan, kan die persoon aangesproken worden om het probleem op te lossen, om de veroorzaakte schade te betalen, om schuld te bekennen. Zo kun je ook nog druk bezig zijn met het analyseren van wat er in je jeugd mis is gegaan en wie jou wat heeft aangedaan. Dat is wel zo handig, want dan weet je waar je problemen vandaan komen en kun je diegene al dan niet openlijk ter verantwoording roepen voor de problemen waar jij nu mee tobt. Het is goed mogelijk dat degene die je aanspreekt op fouten die door hem/haar zijn gemaakt zich niet bewust is dat die überhaupt iets verkeerd heeft gedaan. En misschien denk jij wel dat die persoon zijn/haar verantwoordelijkheid niet wil zien en zich eruit kletst. Het is nog maar de vraag of jouw analyse klopt. Het is goed mogelijk dat die ander toen heeft gedaan wat hij/zij in zijn/haar beleving moest doen en dat de ander zich echt niet realiseert dat dat gevolgen voor jou heeft gehad. Als je op welke plek dan ook voor de keuze wordt gesteld uit te zoeken wie waarvoor schuldig kan worden bevonden, vraag je dan eens af of je ook daadwerkelijk dat pad op wilt gaan. Zoeken naar de schuldige kost heel veel negatieve energie. Vraag je af of je dat wel wilt. Door uit te zoeken wie schuldig is ga je in feite terug in de tijd en werk je nog niet meteen aan de oplossing. Vraag je eens af of het niet handiger en verstandiger is om je te focussen op de vraag: wat kan ik doen om het probleem in het hier en nu op te lossen. Dat werpt je niet terug in de tijd, maar zorgt ervoor dat je een stap verder komt. En het geeft je positieve energie. Ga je uitzoeken wie je kunt beschuldigen of durf je vast te stellen dat dat nu niet interessant is en dat je je liever focust op het vinden van een oplossing!
