Het hangt er vanaf met welke blik je naar de wereld kijkt, maar je kunt zeggen dat veel zaken tot ‘gebruiksvoorwerp’ zijn verworden. Iets of iemand is waardevol voor zover het/hij/zij een (economische) bijdrage levert, toegevoegde waarde heeft of uiterlijk gezien in een mooi plaatje past. Lastige zaken, geschonden uiterlijkheden, niet functionerende zaken werken verstorend en passen niet in het geheel en moeten dus ‘weg’. Op allerlei fronten zien we de hang naar perfectie, naar succes en schoonheid. Dit leidt tot enorme verspillingen en soms tot ongezonde en gevaarlijke situaties. Het lijkt er soms op dat het contact met de werkelijkheid, met de natuur, de wereld verloren is gegaan. Het gevoel dat je deel uitmaakt van een groep, een gemeenschap, een wereld die betekenisvol is, lijkt soms helemaal weg. Dat er een Hoger, Groter Wezen is dat aanwezig is en ervoor zorgt dat er bezieling is, is voor veel mensen ongeloofwaardig. Dat er een Hogere Macht bestaat waarvoor respect op zijn plaats is, roept in het westen meesmuilende reacties op. Het idee van een heilig wezen is voor velen weggevallen, wat ervoor zorgt dat de mens zich ziet als de hoogste op de biologische ladder. Kort door de bocht gesproken ziet de mens zichzelf als een autonoom, zelfstandig wezen dat het alleenrecht heeft om keuzes te maken op alle terreinen. De mens ervaart zichzelf als degene met intelligentie en de buitenwereld, de natuur is ten dienste van de mens. De wereld is zielloos en de mens is als autonoom wezen daarboven verheven. De mens die denkt dat hij/zij de hoogste en de slimste in de pikorde is, gaat zich ook als zodanig gedragen. Alles om hem/haar heen wordt gemakshalve een gebruiksvoorwerp. Alles om hem/haar heen moet ten dienste zijn van zijn/haar welzijn en welvaart. Als alles in de wereld ten dienste van jou is, hoef je niet vooruit te kijken, hoef je je niet verantwoordelijk te voelen en is het lastig om je ergens op aan te spreken. Onze materiële en rationele kijk op de wereld maakt meer kapot dan ons lief is. Het zorgt ervoor dat er weinig heilige huisjes over zijn en dat zaken die eeuwenlang als heilig zijn beschouwd rücksichtslos naar de vuilstort worden gebracht. De immense plastic massa die op de oceanen rondzwerft, is een krachtig signaal van hoe onze ontheiliging uitpakt. Het laat zien hoe ontkoppeld we leven en hoe weinig we de verbinding ervaren en maken tussen onszelf en de effecten van ons denken en doen op onze omgeving. Als we opnieuw in staat zijn om te ervaren dat we deel uitmaken van iets wat groter is dan onszelf, dan heeft dat grotere gevolgen voor ons doen en laten. Als we inzien en voelen dat ons handelen nu directe gevolgen heeft voor onze eigen toekomst, voor onze eigen kinderen, maar ook voor de kinderen van mensen die aan de andere kant van de wereld leven, dan heeft dat enorme impact. Als we ons realiseren dat alles echt met alles samenhangt en dat ons eigen leven betekenis heeft in het grotere geheel, dan bevrijdt ons dat van een egocentrische en onverschillige blik op de samenleving. Het overbrugt de kloof tussen mensen. Niet alleen de mensen die je bij name kent, maar ook de ander ver weg, met wie je zonder dat je dat weet wel degelijk verbonden bent. Je eigen leven is geen toevallige aaneenschakeling van gebeurtenissen. Je bent, zonder dat je je dat misschien bewust bent, onderdeel van een bezielde wereld. Als je je dat werkelijk realiseert, als je merkt dat je als mens niet de hoogste op de ladder bent, maar onderdeel bent van een groter geheel, zul je merken dat dingen hun heiligheid weer terug krijgen. Je ervaart dan dat wat je doet gevolgen heeft voor een ander en niet alleen voor degene met wie je direct in contact bent, maar ook voor degene die wat verder weg is. Als je dat tot je door laat dringen, zul je vanzelf gaan ervaren wat kan en wat niet kan, omdat je ziet wat helend en wat beschadigend uitpakt voor het grotere geheel.
