Ken je dat? Je bent ergens waar verdriet is en je bent geen direct betrokkene. Toch wellen de tranen in je op. Verdriet komt naar boven. Geheel onverwacht. En eigenlijk ook ’vreemd’, omdat je zelf geen directe aanleiding hebt om je verdrietig te voelen. Je tranen komen tevoorschijn omdat het verdriet en leed van de ander iets in jezelf aanraakt. Het kan een pijnlijke plek zijn, die gaat over nog niet volledig verwerkte rouw. Het kan gaan om een diepe teleurstelling waar je nog niet overheen bent. Je hebt zo je eigen pijnlijke ’dossiers’ die je verdriet doen en die op een volstrekt onverwacht moment aangeraakt kunnen worden. Als jezelf verbaasd bent over je tranen, vraag je dan af waar jouw tranen over gaan. Waar verwijzen ze naar? Wat vraagt je aandacht? Het kan gaan over iets waarvan jij dacht dat je het al lang en breed had afgesloten. Dat je het al verwerkt had. Het verdriet van de ander heropent je eigen verborgen leed.