Ken je de mensen die niet over hun wrok en haat heen kunnen stappen? Dat zijn toch onaangename mensen om mee om te gaan? Je houdt ze het liefst op afstand. Omdat ze een sfeer om zich heen hebben hangen die onaangenaam is. En misschien kun je je goed voorstellen dat er heel goede redenen zijn om boos, teleurgesteld of gefrustreerd te zijn, maar je voelt ook dat als er geen nieuwe stap wordt gezet, je degene met die negatieve emotie het liefst op afstand houdt. Misschien blijf je zelf ook wel ten opzichte van iets of iemand cynisch of haatdragend. Goed mogelijk dat je (onbewust) in die emotie blijft zitten omdat je daardoor verbondenheid houdt met datgene wat je pijn heeft gedaan. En je wilt niet loslaten omdat je bang bent voor de leegte die dan ontstaat. Je houdt vast aan wat je kent; dat is veiliger ook al is dat negatief. Als je over je toeren bent over iets naars wat gezegd is, als je nog steeds boos bent over de manier waarop je bejegend bent, als je nog ziedend bent over die nare opmerking, weet dan dat het tijd is om de aanstichter te vergeven. Hoe meer je deze vaardigheid toepast, hoe makkelijker het is en hoe lichter en opgeruimder je in het leven staat. Als je in staat bent om dit soort zaken achter je te laten, en dat doe je door vergeven, krijg je de ruimte om na te denken waar jij je energie in wilt steken. En dat maakt je tot een aangenamer en opener persoon dan wanneer je gebonden blijft aan gevoelens van haat, wrok en miskenning.
