Ergens in je, misschien diep weggestopt, wil je geloven dat hier op aarde een perfecte situatie mogelijk is. Een situatie waarin alles op rolletjes loopt en waarin je voor meer dan 100% gelukkig bent. De omstandigheden zijn goed en jij voelt je top. Het is meer dan logisch dat je naar zo’n paradijselijke toestand zonder aards ‘gedoe’ verlangt. Een dergelijke situatie is hier op aarde niet in een permanente vorm beschikbaar. Je kunt momenten hebben die te mooi zijn om waar te zijn, maar de realiteit met zijn besognes, onvolmaaktheden en tegenvallers dringt zich sneller op dan je wilt. Dat is de realiteit en daar is niets mis mee. Het kan zijn dat je te graag wilt dat de situatie, de omstandigheden perfect zijn en dat je daarom doelbewust zaken negeert die niet in je mooie plaatje passen. Je wilt waarschuwingssignalen niet onder ogen zien, je negeert ze, want je wilt niet dat je droombeelden worden verstoord. Dit is een normale menselijke impuls die je helaas niet veel verder helpt. Want je ogen sluiten is uitstel van executie. Je verplaatst je teleurstelling naar een later tijdstip. Het is daarbij goed mogelijk dat je jezelf verwijten maakt omdat je al ‘red flags’ doelbewust genegeerd hebt en onvoldoende serieus hebt genomen. Je wilde willens en wetens het sprookje van de hemel op aarde handhaven. En dan kom je na een tijdje met een harde klap op aarde.