Je kent het misschien wel, dat knagende gevoel dat je iets hebt gedaan, gezegd of nagelaten wat je niet bevalt. Je voelt je schuldig omdat je vanbinnen voelt of gewoon vindt dat het anders had gemoeten. Dit gevoel zorgt er, als het goed is, voor dat je herstelacties gaat ondernemen. Je schuldgevoel prikkelt je om na te denken over jouw verhouding tot een ander. Schuldgevoel stimuleert je om na te denken over je morele verantwoordelijkheid als mens. Het zorgt ervoor dat je relaties goed houdt of herstelt als dat nodig is. Schuldgevoelens prikkelen je om aan een wij-gevoel te werken. Je gevoelens zetten je ertoe aan je te verbinden met de ander. Een schuldgevoel zet je aan tot zelfreflectie. Het is ook het gevoel dat je ertoe aanzet sorry te zeggen en vergeving te vragen. Schuldgevoel is een naar gevoel, maar kan productief worden gemaakt als je het niet weg relativeert en onder ogen ziet, als je het erkent en onderzoekt welke stap van je gevraagd wordt. Vraag jezelf af of je naar je gedrag kunt kijken zonder jezelf te veroordelen. Als je conclusies trekt over je persoonlijkheid, zit je voor je het weet in de hoek van schaamte. En helaas, schaamte verlamt je en blokkeert vaak een actie die juist wel nodig is. Als je geen stappen zet naar de ander, maar vervalt in gepieker, bereik je niks. Integendeel. Je schuldgevoelens krijgen dan een zelfdestructief kantje dat je niet verder helpt. Er zijn diverse mogelijkheden om antwoord te geven op je schuldgevoel. Je kunt je excuses aanbieden. Je kunt de ‘schade’ herstellen in welke vorm dan ook. Het kan ook passend zijn om maatregelen in je levens(stijl) te treffen die ervoor zorgen dat je je niet meer schuldig voelt. Tot slot kun je je afvragen welke lessen je uit je schuldgevoel kunt leren. Wat kun je doen of laten om schuldgevoel te voorkomen in je manier van denken of doen, in je gewoonten? Schuldgevoel laat je voelen waar voor de balans tussen jou en de ander herstelwerkzaamheden noodzakelijk zijn.
