Overal waar je met andere mensen bent, is het zinvol om je bewust te zijn van de natuurlijke orde die er zou moeten zijn. Als je bij de ander op bezoek bent, is het verstandig om je te realiseren dat de ander gastheer/vrouw is en jij gast. Dat geldt ook als je op vakantie bent of als je op zakenreis bent. Als je in een winkel bent, is het goed te weten dat je bezoeker bent en dat de ander eigenaar is van de spullen die er staan en liggen. Als je op bezoek bent bij een ouder iemand, weet dan dat jij de jongere bent. Als je langsgaat bij je ouders, weet dan dat jij het kind bent ook al ben je 50-plus. Als je medewerker bent, is het goed te weten dat iemand die de leiding heeft of iemand die er langer werkt een andere plek in het systeem heeft dan jij. Het je bewust zijn van ‘waar ben ik en wat is mijn positie in de natuurlijke ordening die er zou moeten zijn’, is essentieel als je goede relaties wilt leggen en wilt onderhouden. Helaas zie je op allerlei plekken in de maatschappij problemen ontstaan omdat de natuurlijke orde niet gerespecteerd wordt. Het gelijkheidsdenken dat sinds de zestiger jaren van de vorige eeuw in onze samenleving is geïntroduceerd, heeft veel goede dingen met zich meegebracht, omdat ongezonde machtsverhoudingen aan de kaak zijn gesteld. Maar de noodzaak tot het respecteren en waarderen van de natuurlijke ordening is schromelijk onderschat. Problemen kunnen niet worden opgelost omdat mensen die de leiding zouden moeten pakken de leiding niet (durven/willen) nemen. Problemen worden niet opgelost omdat degenen die zich aan het ‘gezag’ zouden moeten ‘onderwerpen’ dat (al dan niet onbewust) weigeren te doen. Een ‘bovenpositie’ (ouder, leidinggevende, gastvrouw/gastheer, adviseur, hulpverlener etc. ) brengt verantwoordelijkheden met zich mee. De verantwoordelijkheid om op een zorgvuldige manier met je ‘macht’ en je mogelijkheden om te gaan. En een ‘onderpositie’ brengt ‘plichten’ met zich mee. De ‘plicht’ om degene die de ‘bovenpositie’ bekleedt ook de gelegenheid te geven zijn/haar verantwoordelijkheden vorm te geven. Als je je niet bewust bent van je positie en je maakt jezelf te groot of te klein, breng je, mogelijk geheel onbewust, de natuurlijke orde in de war. En dan kun jij niet goed functioneren en de ander ook niet. Als je in een situatie bent dat je in de ‘bovenpositie’ zit, wees dan duidelijk over waarvoor je verantwoordelijk bent en pak die verantwoordelijkheid ook en schuif die niet af op een ander. Anders schep je verwarring en zal iemand in de ‘onderpositie’ denken dat hij/zij de zaken moet gaan regelen. Verwarring ten top. Als je in de ‘onderpositie’ zit en je bent van mening dat degene die in de ‘bovenpositie’ zaken niet goed ziet, steken laat vallen etc., kijk dan of je dat aan degene in de ‘bovenpositie’ duidelijk kunt maken zonder zelf in een zelf gecreëerde ‘bovenpositie’ te gaan zitten. Dat betekent dat je met zichtbaar en voelbaar respect voor degene in de ‘bovenpositie’ duidelijk maakt waar je je zorgen over maakt, wat volgens jou anders kan. Dat vraagt om afgestemd reageren. Het is een hele kunst, maar het geeft je de meeste kans om datgene wat je wilt overbrengen ook daadwerkelijk over te brengen. Het voorkomt een machtsstrijd die uiteindelijk voor niemand iets oplevert. Een machtsstrijd creëert alleen verliezers. In welke mate ben je bereid om de natuurlijke orde te zien en te respecteren? Misschien vind je het lastig omdat je vindt dat degene die de ‘bovenpositie’ bekleedt fouten maakt, niet goed functioneert. Maar juist in dat soort situaties is het de kunst om toch de ‘bovenpositie’ te respecteren. Dat houdt niet in dat je klakkeloos accepteert wat degene in de ‘bovenpositie’ zegt of doet. Nee, dat houdt in dat je op een nette en respectvolle manier degene in de ‘bovenpositie’ feedback geeft en suggesties doet. Je stelt jezelf niet boven degene in de ‘bovenpositie’, nee, je doet vanuit jouw positie wat je kunt, met respect voor de orde.
