Je bent een sociaal wezen en je wilt geaccepteerd en gewaardeerd worden. Je hebt dan aansluiting bij de anderen nodig . Dat is normaal, want je wilt afwijzing voorkomen. Afgewezen worden is emotioneel gezien een van de ergste dingen die je kan overkomen. De op zich natuurlijke behoefte erbij te willen horen kan gevaarlijke vormen aannemen als je doelbewust (vaak onbewust!) bij een persoon of groep wilt horen, omdat die iets heeft waar jij zo naar verlangt: macht, intelligentie, status, schoonheid, rijkdom etc. Dan ligt ‘please’-gedrag op de loer, een naar gedrag, dat alleen maar negatieve gevolgen zal hebben voor je zelf. Ken je het ‘pleasen’? Je past je aan aan wat (je denkt dat) de ander van je verlangt. Je staat niet stil bij je eigen behoeften, waarden en verlangens, maar je doet (en laat) van alles om bij de ander goed in het blaadje te blijven staan. Je durft weinig te doen wat niet past in het ideale plaatje dat de ander (volgens jou) voor ogen heeft. Het lastige is dat je ‘please’-gedrag ervoor zorgt dat je zelfrespect en zelfvertrouwen met rasse schreden daalt. Je stemt je niet af op jezelf, maar op de ander met als doel de ander van je te laten houden. En het allerergste is dat de ander door jouw ‘please’-gedrag juist steeds minder respect voor je zal hebben, omdat die je afhankelijke gedragingen door heeft en beu zal worden. Of nog erger: je bent bezig iemand te ‘pleasen’ die dat juist erg op prijs stelt en die geniet van jouw ondergeschikte gedrag omdat dat zijn/haar ego streelt . Het is iemand die het heerlijk vindt dat je hem/haar boven jou zelf laat uittorenen. ‘Pleasen’ zorgt ervoor dat je ogenschijnlijk veel voor elkaar krijgt: je wordt aardig gevonden, je hoort erbij omdat je je zo goed kunt aanpassen. Misschien zorgt het ervoor dat je rijke, interessante ‘vrienden’ hebt, want die kunnen wel iemand gebruiken die tegen hen opkijkt. En het geeft jou misschien de (financiële) positie en status waar je zo naar verlangt. Jouw ‘please’-gedrag geeft je faciliteiten en mogelijkheden die jezelf op eigen kracht niet denkt te kunnen verwerven. Je afhankelijke ‘please’-gedrag zorgt voor ongeloofwaardigheid, omdat je in feite onecht bent en dat zullen een aantal mensen snel door hebben. Dat geeft je geen respect. En uiteindelijk, als je eerlijk bent naar je zelf, nare gevoelens omdat je je eigen behoeften, waarden en grenzen verloochent. ‘Please’-gedrag is gedrag dat je al jong hebt aangeleerd om te zorgen dat er veiligheid en acceptatie zijn. Als je de ander ‘pleaset’, is dat geen geefgedrag zonder voorwaarden. Je verwacht dat jouw geven je iets oplevert. Jouw hersenen hebben jarenlang je standaardreactie ingeprogrammeerd en het is niet simpel om deze impuls ‘pleasen’ onder controle te krijgen. Als je stopt met ‘pleasen’, geeft dit enorm veel onrust en onzekerheid. Misschien ‘please’ je wel iemand van wie je financieel afhankelijk bent geworden of wiens status of naam jou ook tot iemand heeft gemaakt. Door te stoppen met ‘pleasen’ en de ander niet meer groter of belangrijker te maken dan je zelf, is het goed mogelijk dat de ander jou niet meer ziet zitten omdat je ‘nee’ zegt of omdat je je eigen behoeften en wensen naar voren brengt. Op de langere termijn is het voor degene die jij ‘pleaset’ ook beter dat je het ‘pleasen’ stopt. Omdat je in feite niet oprecht hebt gegeven, wordt de ontvanger in feite ‘nemer’ omdat er niet echt vanuit het hart, maar met voorbedachte rade wordt gegeven. Beiden krijgen niet echt wat ze nodig hebben. Vraag je af waarom je ‘pleaset’. Wat maakt het dat je liegt? Want dat is wat ‘pleasen’ in essentie is. Als je dat helder hebt – en dat heeft met eigenwaarde en met eigenbelang te maken – kun je welbewust stappen zetten en het ‘pleasen’ omzetten in bewust en oprecht geven.
