Als je jezelf werkelijk wilt ontwikkelen, als je wilt groeien, dan is het handig om tegengeluid te organiseren. Tegengeluid houdt in een fris, ander geluid, anders dan wat je normaliter hoort. Het doel is om vragen te stellen over datgene wat logisch en normaal is. Het doel is ogenschijnlijke zekerheden te bevragen. Het doel is je blik te verruimen en je te laten nadenken over datgene wat je denkt en doet en de effecten daarvan. Het gaat niet om het afschieten, bekritiseren van wat je denkt en doet. Het gaat erom je scherp te houden. Je denkt misschien dat je voldoende feedback krijgt, maar het is de vraag of dat zo is. Je kunt ervan uitgaan dat hoe beter het met je gaat, hoe minder feedback je van de ander krijgt. Terwijl het dan het hardste nodig is, omdat je dan de meeste kans hebt om blind te zijn. Je hebt de feedback van de ander nodig, omdat het lastig is naar jezelf te kijken. Je natuurlijke neiging is om van je af te kijken, naar buiten toe. Daar ben je trouwens niet uniek in. Je kunt niet werkelijk objectief, neutraal naar jezelf kijken. Je valt zo samen met je eigen manier van doen dat het lastig is om buiten jezelf te treden. Vraag de ander – zeker als het lekker bij je loopt – om feedback, omdat de ander geneigd zal zijn niet snel opmerkingen te maken als het (ogenschijnlijk) goed met je gaat. Daarnaast speelt dat anderen mogelijk aardig gevonden willen worden en daarom geen feedback geven. Ze zijn bevreesd dat feedback op inhoud door jou wordt gezien als kritiek op jouzelf. Dus houden ze hun mond. Het kan ook zijn dat ze het lastig vinden feedback aan je te geven, omdat ze zo bij je betrokken zijn, dat ze niet meer scherp kunnen zien. Tegenkracht is dus niet vanzelfsprekend. Organiseer deze als je scherp en in beweging wilt blijven.