Je kent ze wel: de mensen die blaken van levenslust, die een aanstekelijk optimisme lijken te hebben. Als je hen observeert, zou je erachter kunnen komen dat deze levenslust samenhangt met een levenshouding. Een attitude die erop gericht is om bij elk mens, in elke situatie te kijken wat goed, mooi, ontroerend en bewonderenswaardig is. Dat wordt onder woorden gebracht en men blijft uit de kritiekmodus. Intuïtief of proefondervindelijk weet men dat de weg van het negativisme alle levenslust uit je weg laat vloeien. Als je levenslust wilt ervaren, is de eerste stap dat je je bewust wordt van de criticus in je zelf. Degene die de hele dag door kritiek geeft inclusief op je zelf. Degene die ervoor zorgt dat er direct gezocht wordt naar de beperkingen, zwakheden en valkuilen van de ander. Dat zorgt er immers voor dat je, al is het maar voor even, erg tevreden kunt zijn met je zelf. Als je bezig bent met het onvolmaakte, lelijke, negatieve, doet dat iets met je geestrijke gestel. Die wordt grauwer en donkerder en jij voelt je onaangenaam. Maar de ander zal je ook als zodanig ervaren. Levenslust is het resultaat van het openlijk waarderen van datgene wat goed, mooi en fijn is. Het wil niet zeggen dat je je ogen sluit voor alles wat daarbuiten valt. Je ziet het, je negeert het niet, maar je laat je stemming er niet door bepalen. Het mechanisme om te beginnen met datgene wat niet loopt, met wat tegenvalt, wat niet mooi is, zorgt ervoor dat je levensenergie als het ware weglekt. Benoem wat mooi, goed en fijn is en je krijgt energie en je fleurt op.
