Misschien ken je het wel. De ander attendeert je op een nare of slechte gewoonte. Of op een onaangename eigenschap. Je hoort het wel, maar je laat het nauwelijks tot je doordringen. Je hebt geen zin om te veranderen. Je gaat door met wat je altijd al deed. Ook al voel, zie of merk je dat het niet goed is. Zelfs al weet je dat verandering nodig is, je doet niets. Je signaleert het, praat er misschien eens over en gaat verder met de orde van de dag. Met als gevolg dat het oude blijft. Misschien tot teleurstelling, bezorgdheid en frustratie van je zelf en van je omgeving. Maar de kruik gaat net zo lang te water tot ie barst. Dat is een eeuwenoude wijsheid die je niet kunt veronachtzamen. Als je zaken van/over je zelf, die de ander oprecht en integer bij je aankaart, in de wind slaat, zul je merken dat dit in de tijd zijn gevolgen heeft. Als je geluk hebt, krijg je een herkansing omdat je lichaam of je leven een (waarschuwings)signaal afgeeft. Dat signaal is een harde confronterende les om je te laten zien dat je op het verkeerde pad zit. Waarom zou je daarop wachten? Ga ervan uit dat de ander er niet op zit te wachten om jou ‘een lesje te leren’. Ga ervan uit dat de ander alleen energie in je steekt, omdat hij/zij betrokken op je is en jij hem/haar aan het hart gaat. Realiseer je dat de ander scherper dan jijzelf ziet wat je valkuilen en je persoonlijke risico’s zijn. Laat je niet door het leven, je lijf verrassen en sla de oprechte waarschuwingen van de ander niet in de wind.
