Als je van een afstandje naar onze samenleving kijkt, zie je dat er door een aantal mensen keihard gewerkt wordt. Als je ook zo’n harde werker bent, is het interessant om je af te vragen waar je mee bezig bent. Welke bijdrage wil je waaraan leveren door hard te werken? Want het zou toch jammer zijn als je aan het einde van het leven constateert dat je je tijd verspilt hebt. Dat je je tijd en energie niet aan de voor jou goede dingen hebt gegeven? Wat zijn jouw persoonlijke waarden, waar wil je met je inzet een bijdrage aan leveren? En zorgt dat waar jij nu mee bezig bent er ook echt voor dat datgene wat jou voor ogen staat gerealiseerd wordt? Of worden je waarden helemaal niet gediend door de activiteiten die je ontplooit? Doe je misschien dingen die zelfs tegenstrijdig zijn aan wat jij echt belangrijk vindt in het leven? Past de manier waarop je (gedwongen) wordt ‘zaken’ te doen niet bij je persoonlijke waarden en opvattingen? Hard werken is niet erg, gepassioneerd met iets bezig zijn is mooi, er vol voor gaan is prachtig, maar werkt op de langere termijn alleen als het strookt met wat voor jou belangrijk is. Werk je hard maar leidt je werken niet tot het vormgeven van je waarden, dan raak je uitgeput, geïrriteerd en misschien zelfs gefrustreerd. Het kan ook zijn dat je onbewust doelen nastreeft die niet realistisch zijn. Dat je de mythe in stand houdt dat als je maar hard genoeg werkt de perfecte situatie, de perfecte zijns-toestand bereikt zal worden. Dit is een mythe die gevaarlijk kan uitpakken als je het serieus neemt. De mens en de situatie kunnen niet perfect zijn. Er is per definitie een beperking, een gemis, een oneffenheid. Dat hoort bij het leven en daar is niks mis mee. Dat ‘weten’ kan zelfs geruststellend zijn en zorgt ervoor dat je je eigen inzet en impact kunt relativeren!
