Er gaat veel energie zitten in het jezelf voor de gek houden. Je weet dat je sommige dingen beter kunt laten, omdat ze niet goed voor je zijn. Je weet dat sommige relaties niet goed voor je zijn. Toch hou je jezelf voor de gek en verzin je allerlei smoezen, argumenten om je gedrag te continueren. Je strooit jezelf zand in de ogen. Hierdoor hoef je niet naar de werkelijkheid te kijken. Hierdoor hoef je niet na te denken over (aspecten van) je leven. Vergoelijken, relativeren, bagatelliseren, ontkennen. Het helpt niet. Het brengt je niet verder. Bedrieg jezelf niet en ga aan de slag. Aarzel niet, draal niet, stel niet uit. Pak jezelf bij de lurven. Dat geeft enorm veel energie. Pak jezelf aan, schud jezelf wakker en hou jezelf scherp. Zie jezelf door de ogen van de ander. Wat vindt die van jou? Welke kern van waarheid zit daarin? Wat kun je daarmee? Hoe kun je dat aanpakken? Als je wel weet wat je moet doen, maar niet hoe, schakel meteen de ander in. Wacht niet, want dan geef je jezelf weer escape-mogelijkheden. En daar schiet je niks mee op. Vertel de ander wat je wilt veranderen en vraag hoe je dat vorm kunt geven. Hoe doet de ander dat? Wat zijn zijn/haar ervaringen? Waar kun je opletten. De ander kan je helpen jezelf te ontwikkelen, te verbeteren. Maar dat kan pas op gang komen als je stopt met jezelf te bedriegen.
