Ieder mens heeft eigenaardigheden of kent situaties of eigen acties die schaamtevol zijn. Schaamte zorgt voor angst. Angst om betrapt te worden of dat een ander er toevallig achter komt en over je gaat praten, of je slecht gaat vinden. Als je je ergens voor schaamt, houd je dingen geheim; je houdt het bedekt en dat wil je onder controle houden, uit angst dat je wordt afgerekend of dat je imago geschaad wordt.
Maar … die schaamte zorgt er ook voor dat bepaalde kwaliteiten niet tot uitdrukking komen, want schaamte houdt je er eigenlijk onder, houdt je klein en maakt dat je onvrij bent.
Het is handig om eens met iemand te praten over dingen waar je je voor schaamt. Dat hoeft niet meteen professionele hulp te zijn, het kan ook iemand zijn waarvan je zeker weet dat die je niet zal veroordelen. Het gaat erom dat je met een ander deelt waar je je het meest voor schaamt. Dat delen op zich is al belangrijk, omdat je daarmee de schaamte doorbreekt en daardoor ook jezelf ontlast. Maar de reactie van de ander is ook wezenlijk. Als je vertelt over datgene waar je je voor schaamt, of als je een schaamtevolle bekentenis doet, zul je in de meeste gevallen merken dat mensen aan de andere kant er veel genuanceerder en veel opener dan jijzelf naar kijken. En dat de dingen die jij schaamtevol vindt in feite heel gewoon en menselijk zijn. De meeste mensen zijn harder voor zichzelf dan een ander het voor hen is.
Door je eigen schaamtevolle dingen te vertellen, komt degene aan wie je het vertelt misschien ook met iets waarvoor hij of zij zich schaamt. Je helpt die ander eigenlijk ook door over je schaamtevolle dingen te vertellen. Je zult merken dat er een enorme energie vrijkomt als je op tafel legt en aangeeft waar je mee zit. Er valt een last van je schouders af. Schaamtevolle dingen zetten zich vast in je hoofd en in je lichaam. En die zorgen voor een obstakel.
Door er zelf over te vertellen pak je ook de regie weer terug. Het bevrijdt jezelf.