Als je je verbonden wilt voelen met de ander, dan is het van belang dat je jezelf durft te laten zien. Dat je je kwetsbaarheid, je aarzelingen, je beperkingen, je kwetsuren durft te delen. Dat is een hele klus, want het kan allerlei gevoelens bij je oproepen: de angst om door de mand te vallen. De angst om afgewezen te worden. De angst om niet goed genoeg te zijn. De angst om verwachtingen en wensen van de ander niet te kunnen waarmaken. Wanneer je in staat bent om datgene wat je vanbinnen bezighoudt en datgene wat je raakt te delen, stel je jezelf kwetsbaar op. Je kwetsbaarheid tonen is nodig om betekenisvolle relaties aan te gaan en ze te houden. Als jij je kwetsbaar opstelt, creëer je een situatie waarin het ook voor de ander veilig kan zijn om zichzelf te laten zien. Je openheid kan een geweldige steun zijn voor anderen die worstelen met iets in hun leven. Het kan hen motiveren om zaken aan te pakken, om dingen anders te doen, om door te gaan. Je kwetsbaarheid kan prachtig en krachtig zijn en in een aantal gevallen ook risicovol. Je kwetsbaarheid is krachtig als je zelf goed in je vel zit. In zo’n situatie heb je voldoende zelfvertrouwen om te zeggen wat je wilt en daar achter te staan. Als de ander te vertrouwen is en bereid is tot luisteren, zijn dit uitstekende condities om te delen wat je denkt, voelt en vindt. Dan ben je goed in staat om datgene wat de ander vindt los van je zelf te zien. Je kwetsbaar opstellen is risicovol als je bezig bent met de vraag of de ander datgene wat je deelt zal goed- of afkeuren. Als dat belangrijk is, laat het zien dat je je nog afhankelijk voelt van de mening en het oordeel van de ander. Dat maakt je kwetsbaar. Als de ander niet betrouwbaar is, niet echt openstaat voor jou, is het risicovol om hem/haar je kwetsbaarheid te tonen. Je kunt je afvragen of de ander het waard is om jouw kwetsbaarheid te zien.
