Ken je dat? Je voelt vanbinnen een hartgrondig ja of nee. En de ander voelt het omgekeerde. De natuurlijke neiging is dat je de ander probeert te overtuigen om jouw ‘antwoord’ over te nemen. Of je neemt om de lieve vrede meteen het ja of nee van de ander over. Het is de vraag of dat je verder helpt. Het kan handig zijn om gewoon eerst eens je eigen ja of nee te doorvoelen. Waar is het op gebaseerd en hoe authentiek is je ‘positie’? En daarna eens te checken waar het ja of nee van de ander op gegrondvest is. En hoe geworteld dat is. Als je constateert dat het verschil blijft, is de vraag wat je te doen staat. Wat gebeurt er als je beiden op je eigen positie blijft staan? Wat betekent dat voor nu en voor straks? Voor jezelf, de ander en andere betrokkenen? Richt je schade aan door er anders in te staan? Hoeveel is je eigen ‘standpunt’ je waard? Wat is wijsheid? Hoe ga je met respect met de verschillen om? Hoe blijf je uit de strijd? Hoe voorkom je discussie? In de meeste gevallen zijn een diep ‘ja’ en een diep ‘nee’ niet te verenigen en maak je voordat je het weet deel uit van een strijdtoneel. Zo’n toneel kent alleen verliezers. Hou je hoofd erbij als er een fundamenteel verschil (van mening) is en weeg af wat je kunt doen om de zaak niet op de spits te drijven. Kun je meebewegen? Of maak je er een principezaak van? En welke gevolgen heeft dat?