Je leeft in een culturele omgeving, in een maatschappij die je prikkelt om dat te verwaarlozen wat in essentie echt belangrijk is. De maatschappij waardeert uiterlijke waarden als succes, macht, welvaart, rijkdom, uiterlijke schoonheid. En die waarden conflicteren met innerlijke aangelegenheden als waarheid, vrede, rechtvaardigheid etc. Voordat je het weet, laat je je door uiterlijke waarden leiden en ben je bezig met aandacht vragen in plaats van aandacht geven. Als je je bezighoudt met uiterlijke waarden gaat het juist om gezien worden, opvallen, speciaal zijn. Het spijtige is dat hoe meer je je wijdt aan de externe waarden, hoe leger en ontevredener je je zult voelen. Simpelweg zijn er maar twee keuzes. Of je streeft aanzien, roem, rijkdom na en dat betekent dat je aandacht vraagt en dus isolement en onvrede zult ervaren. Of je streeft naar vrede en je kijkt hoe je van betekenis kunt zijn voor de ander, voor je omgeving en je zult vervulling ervaren. Je verstand zal zeggen dat je niet hoeft te kiezen, dat je voor het innerlijk en het uiterlijk kunt gaan. Je ziel weet dat dit een verleidingstactiek is.
