Je bent uniek. Dat weet je. Je weet ook dat jezelf vergelijken met een ander nutteloos is. Het kan je ontevredenheid voeden als je ziet wat de ander kan , heeft, doet. Je zelfbeeld wordt aangetast als jezelf niet de moeite waard vindt in vergelijking met de ander. Dat is één kant van de medaille. Het kan ook zijn dat je bij vergelijking met de ander vindt dat jezelf beter, mooier, slimmer bent. En de vraag is of dat zo gunstig is. Wees eerlijk: het is heel gewoon om jezelf als uitgangspunt te nemen. Jouw kijk op de wereld, jouw levensvisie, jouw ervaringen zijn je van het. Maar die overtuiging van het eigen gelijk is eigenlijk wel vreemd. Je zou het zelfs hoogmoed kunnen noemen. Want de anders is immers net zo overtuigd vanuit zijn/haar perspectief. Laat de ander denken wat hij/zij wil. Zijn/haar manier van denken komt voort uit zijn/haar opvoeding, levenservaring, en mogelijk speelt ook het karakter een rol. Vergelijken heeft geen zin, want de visie van de ander is een voortvloeisel uit zijn/haar eigen ervaringen en daar valt niet aan te tornen. De ander moet zijn/haar eigen weg gaan en als zijn/haar levensfilosofie, leefwijze een obstakel blijkt te zijn voor een goed leven zal de ander zijn/haar manier van denken mogelijk veranderen. Maar dan komt het van binnenuit en is het vrije wil. Laat de ander in zijn/haar waarde. Die heeft geen behoefte aan jouw beoordeling of veroordeling.
