Je wordt het meest in de war gebracht doordat je verwacht dat de dingen eruit moeten zien zoals het plaatje in je hoofd eruitziet. Als je grote verwachtingen hebt, zet je jezelf onder druk. Want al dan niet onbewust ben je ernaartoe aan het werken dat je leven er zoals het plaatje uitziet. En dat is, maar dat weet je wel als je al wat jaren meeloopt, een mission impossible. Als je hoge, niet realistische verwachtingen hebt, word je keer op keer teleurgesteld en liggen frustratie en cynisme op de loer. Is het dan zinnig om niets te verwachten en een leven zonder verwachting te leiden? Het is goed mogelijk dat je dan minder beleeft, dat je minder alert bent en dus minder waarneemt. Dus of dit nu de optie is waar je voor zou moeten gaan? Er is ook een derde weg. En dat is de optie van de redelijke verwachtingen. Je kijkt uit naar een situatie, je vormt je een beeld, maar dat beeld hangt nauw samen met wat in jouw eigen invloedssfeer ligt. Je maakt een plaatje in je hoofd dat gebaseerd is op wat jij kunt bijdragen aan de situatie. Je legt dus geen verwachtingen neer bij een ander die iets zou moeten doen, want die heb je niet aan een leiband. De enige verwachting die je formuleert is de verwachtingen die gebaseerd is op wat jij wilt en kunt! Hou die lekker realistisch, zodat je jezelf geen stress op de hals haalt en je geen teleurstelling over jezelf hoeft te verwerken!