Je moet altijd iets opgeven als je iets nieuws begint. In dat soort situaties is er altijd verlies. Het interessante is dat als je iets wilt veranderen en dus een stap moet zetten, je afweegt of datgene wat je moet opgeven het waard is ten opzichte van de voordelen die de nieuwe situatie je zal opleveren. Het blijkt lastig te accepteren dat er altijd verlies is. Dat wil je niet. Je wilt een stap zetten die alleen maar voordelen zal opleveren. Maar dat bestaat niet. Je wilt iets wat een illusie is. Je zet jezelf klem, omdat je een voorwaarde stelt die niet realistisch is. Als je risicomijdend bent, zul je het verlies groter inschatten dan de winst die de nieuwe situatie je zal geven. Met als gevolg dat je niet in beweging komt en je situatie blijft zoals die is. Je behoudzucht en je kortzichtigheid houden je op je plaats. Als je ‘hier laat je wat en daar krijg je wat’ accepteert, dan zie je verlies als een gegeven. En als je het als een gegeven ziet, laat je je er niet door weerhouden. Je constateert dat je wat zult verliezen, maar je besteedt er niet onevenredig veel aandacht aan. Je focust je op wat de nieuwe situatie je oplevert en je accepteert het verlies. Als je verlies niet als een gegeven kunt zien, zul je op allerlei vlakken stagneren.
