In je leven kom je allerlei zaken tegen. Zo ook zaken waarvoor je niet een-twee-drie een oplossing hebt of waarover je je ronduit zorgen maakt. Bij kwesties die je hart raken, die je van je stuk kunnen brengen, is het essentieel hoe je daarmee omgaat. Het is belangrijk dat dit soort zaken niet uit je handen ‘glippen’ , niet van je af groeien. Wil je er verder mee komen, dan is het belangrijk dat je voelt dat het ‘van jou is’ en dat niet een ander ermee aan de loop gaat. Het naarste wat je kan overkomen is dat een vraag, een probleem van je afgepakt wordt en dat je niet meer kunt sturen in wat voor jou de beste oplossing is, een oplossing die aansluit bij wie jij bent. Het kan belangrijk zijn om je vragen, je overpeinzingen en je aarzelingen te delen met een ander. Maar de vraag is wie je daarvoor kiest. Er zijn mensen die goed luisteren, die een paar vragen stellen en die enkele suggesties doen waarmee je verder kunt. Je voelt je gehoord, gezien, begrepen en je voelt dat er iemand naast je staat die als enige doel heeft jou verder te helpen. Je hebt ook mensen die ‘je verhaal afpakken’; ze kunnen misschien even luisteren, stellen enkele vragen als ze het geduld hebben en switchen dan moeiteloos over op hun eigen kwesties, hun eigen issues. Jij bent buiten beeld, want hun eigen verhaal, hun eigen kwesties zijn (voor hen) belangrijker. Ze zeggen zaken die niets meer met jouw realiteit te maken hebben en misschien gaan ze een richting op waarvan jij helemaal niet blij wordt. Het kan ook zijn dat je met een ander spreekt die weliswaar goed luistert, interessante vragen stelt, maar die uiteindelijk datgene wat je verteld hebt samenvat op een manier die jou niet verder helpt. Je ervaart niet dat het ’jouw’ verhaal is. Het is bijvoorbeeld groter, ernstiger gemaakt of het wordt juist kleiner gemaakt of gebagatelliseerd. Of er worden verkeerde accenten gelegd, er wordt ergens op gefocust wat in jouw beleving niet belangrijk is, waar het in wezen voor jou niet om/over gaat. Het kan ook zijn dat je het gevoel hebt dat iets tussen je vingers glipt, omdat de ander conclusies trekt of oplossingen aandraagt waarbij je je niet thuis voelt. Je ervaart dat het van je af groeit en je voelt je er oncomfortabel bij, je schiet er in je beleving niets mee op. Er is niets vervelender dan het gevoel dat jouw kwestie op afstand van je komt te staan, loszingt van jou. Als je dit niet wilt ervaren, is het belangrijk dat je selectief bent met wie je iets wilt delen. En de graadmeter daarbij is dan de vraag: wie kan goed luisteren, wie kan vragen stellen die mij aan het denken kunnen zetten en wie is in staat conclusies te formuleren die aansluiten bij datgene wat ik ook daadwerkelijk vertel? En ook belangrijk: wie kan meedenken over oplossingen die aansluiten bij wie ik ben?
