Het is anders dan je misschien denkt, maar je kunt beter niet vluchten voor nare emoties. Boosheid, pijn, schaamte, verdriet, je hebt de natuurlijke neiging om ervoor te vluchten. Toch zijn de momenten waarop je deze gevoelens ervaart cruciaal, omdat ze je de kans geven om waardevolle levenservaringen op te doen. In lastige situaties zijn er grofweg twee mogelijkheden: vluchten of vechten. Vluchten door te schuilen, weg te duiken tot de storm over is. Vluchten door in jezelf te keren, door dicht te klappen, je mond dicht te houden. Vechten door actie te ondernemen, door te gaan regelen, organiseren. Vechten door je mond open te trekken. Je wilt de controle houden en dat is zeker in ons werelddeel populair. We houden van meetbaarheid, beheersbaarheid, van duidelijkheid. Maar de twee opties vluchten of vechten zijn helaas niet effectief. Wat wel werkt, is het gevoel toe te laten. Stilstaan bij je ellende, worstelen met je gevoelens, openstaan voor wat je voelt helpt je verder en zorgt ervoor dat je krachtiger en gebalanceerder kunt opereren. Toch zijn die onverwacht opspelende emoties, die zomaar laten zien wat er in je leeft, niet zo fijn. Een (negatieve) emotie laat zien hoe het echt gesteld is en kun je zien als een thermometer. Ongemak brengt kwetsbaarheid met zich mee en dat is superlastig. Ga door je ongemak heen, spreek het uit. Onplezierige emoties zijn niet leuk om te ervaren, maar je wint aan inzicht aan wat er in je leeft aan wensen, behoeften, waarden. Het maakt duidelijk wat belangrijk voor je is. Het is de kunst om door de negatieve emoties heen te gaan en ze volledig te voelen. Dat brengt werkelijke verandering in jezelf op gang omdat je weet wat er in je leeft.
