In onze samenleving is veel aandacht voor mensen die ergens slachtoffer van zijn of ergens aan lijden. Gelukkig maar, dat daar aandacht voor is. Maar het lijkt ook weleens of sommige mensen ervan hóuden om hun problemen te ventileren en te delen met iedereen, of om te laten zien wat ze allemaal meemaken. En wat voor effect dat op hun leven heeft en waar hun leed zit.
Gaat het om het delen van je leed, zorg en verdriet. Of gaat het om je ego?
Natuurlijk is het heel goed om dingen te delen, want dan kun je ook steun voelen van de ander en kunnen je problemen ineens in een ander daglicht komen te staan. Door te delen zorg je ervoor dat het niet in jezelf blijft zitten.
Maar soms heeft het delen eigenlijk de bedoeling om de ander te laten zien hoe slecht je bent behandeld, of hoe verkeerd je bent begrepen. Je deelt dan een klacht met de ander, maar het is eigenlijk meer een aanklacht. Het delen wordt klagen, het klagen wordt misschien ook zeuren. En hoe vervelend je situatie ook is, of hoe naar het ook is wat je is overkomen is: gaat het dan om wat er is gebeurd, of is je ego gekrenkt? Geen van beide is goed of fout, maar wees je bewust van je eigen bedoelingen.
Is het jouw bedoeling om je zorgen te delen, en ook je zorgen wat te verlichten, door ze met een ander te bespreken en misschien ook te luisteren naar hoe de ander ernaar kijkt? Of gebruik je de ander als een soort vuilnisvat om je zorgen en toestanden te delen, maar ben je in feite niet geïnteresseerd in hoe de ander daarnaar kijkt, of wat die daarvan vindt. En vraag je af of je open staat voor de ander, of dat je vooral met je ego bezig bent.
Lees ook Competitie van leed