Er bestaat niets ergers dan dat je het gevoel hebt dat jouw bestaan er niet toe doet. Het is een basale menselijke behoefte dat je door de ander, door de omgeving gezien, gehoord, begrepen en gerespecteerd wilt worden. Als je het gevoel hebt dat je genegeerd wordt, is dat het ergste wat er is. Het maakt dat je je geen volwaardig mens voelt. Realiseer je dat je de ander (mentaal) ’kapot’ kunt maken als je hem/haar niet de normale menselijke aandacht geeft.  Misschien geheel onbewust zorg je ervoor dat de ander zich mede door jou niet gezien voelt. Misschien negeer je iemand al een tijd omdat je ’klaar’ bent met zijn/haar gedrag. De ander houdt zich niet aan de gewone, sociale gedragsregels, is oneerlijk, onhandig of is bijvoorbeeld te dominant. Je bent mogelijk niet de enige die zo over hem/haar denkt en je ziet het als betrekkelijk ’normaal’ dat er niemand aandacht geeft aan hem/haar. Of je negeert de ander omdat je vindt dat de ander buitenproportionele aandacht vraagt en weinig interesse toont in jou. Of je negeert de ander omdat je hem/haar niet (meer) serieus neemt. De ander komt zijn/haar afspraken niet na, kent zijn/haar verantwoordelijkheden niet en je kiest er welbewust voor om de ander buiten je ’systeem’ te houden. Goed mogelijk dat jij een van de velen bent die dat doet. Het kan ook zijn dat je geen acht slaat op de ander omdat je je handen vol hebt aan jezelf. Je zit bijvoorbeeld in de misère, je bent met lastige zaken bezig en je wilt je focussen en concentreren. Je kunt in jouw beleving heel goede redenen hebben om geen aandacht te geven aan de ander. Je bent ervan overtuigd dat je voor jezelf moet kiezen en dat je geen tijd en ruimte hebt om de ander te laten weten dat hij/zij er (voor jou) toe doet. Overal zijn mensen te vinden die om verschillende redenen ’er niet meer toe doen’. Ze zijn al dan niet openlijk (tijdelijk) tot persona non grata verklaard, door jou en mogelijk ook door anderen. Ze krijgen daardoor niet het respect en de bekrachtiging waar ieder mens behoefte aan heeft. Hierdoor worden ze eenzaam en misschien wordt hun gedrag nog meer onuitstaanbaar. Alles is mogelijk als je er niet meer toe doet. Ken jij hen, mensen die er niet (meer) toe doen? Aan wie niets wordt gevraagd? Tegen wie het hoognodige wordt gezegd? Naar wie nauwelijks wordt geluisterd? Weet dat als je ervoor kiest hen niet te zien, je ze in feite ontmenselijkt. En als de ander zich geen volwaardig mens voelt, kan hij/zij zich niet meer ontplooien en respectvol gedragen. Wat kun jij doen om de ander te laten voelen dat hij/zij ertoe doet?