Je kent het wel: je praat met een aantal mensen en het gesprek komt op een ingewikkelde kwestie. En je raakt met elkaar verzeild in een groot analyseproces. Je onderzoekt met elkaar wat er aan de hand is, wat oorzaken en gevolgen zijn. Je kunt als je wilt door blijven analyseren, want er valt uit al die verschillende perspectieven vanwaaruit een ieder spreekt veel te zeggen over de kwestie. En je zult merken dat je er ondanks ieders bijdrage niet uitkomt. Er zijn zoveel ideeën, veronderstellingen, meningen, dat het onmogelijk (b)lijkt om tot een gemeenschappelijke analyse te komen. Het laat zien dat je geen stap verder komt als je blijft analyseren. De uitdaging zit erin dat je het als een gegeven ziet dat blijven analyseren geen waarde heeft. Integendeel, het kan zelfs contraproductief worden. Accepteer je (eigen) incomplete analyse, neem daar genoegen mee en zet een vervolgstap. De stap hoeft niet groot te zijn. De waarde zit erin dat je uit de analysefase komt en dat je in beweging komt. Te veel en te lang analyseren zorgt ervoor dat je in je hoofd blijft. En om een stap verder te komen in een kwestie heb je niet genoeg aan ‘hoofd-werk’. Het hart moet ook een plek hebben en dat kan pas geraadpleegd worden als het nadenken stopt. Wil je met een kwestie verder komen, dan is het zinnig om ‘het denken over’ na een tijd te stoppen en je af te vragen wat de stille stem van het hart te melden heeft. Neem de informatie die deze stem geeft uitermate serieus bij het formuleren van de volgende stap.
