Op veel plekken is er sprake van gebrek aan samenwerking, samenspel. Soms is er zelfs chaos. Hierdoor kunnen er geen besluiten worden genomen, geen veranderingen worden doorgevoerd, geen resultaten worden bereikt. Deze ontregeling, versplintering kan voor instabiliteit zorgen. Dat is niet zonder gevaar. En het is niet alleen een taak van de leiding om deze ontregeling te voorkomen. Als volwassene ben je immers verantwoordelijk voor je eigen doen en laten. Je kunt jezelf afvragen welke bijdrage jij levert aan het ontregelen, aan het creëren van chaos. Het kan zijn dat je in overleg, in samenwerking met anderen veel behoefte hebt om je eigen idee, je visie, je mening naar voren te brengen. Je hoort jezelf graag. Je vindt dat je mening de beste is. Je staat als het ware in de ‘zendstand’. Je staat niet open voor wat de ander vertelt, je vraagt niet door, je bent met jezelf bezig. Je vindt dat je meer visie hebt dan de ander. Je weet het beter dan de leiding. Als de anderen ook zichzelf willen manifesteren en ook gehoord willen worden zonder aandacht te geven aan de ander, zonder verbindingen te leggen, is de chaos compleet. Je spreekt dan van kikkers die uit de kruiwagen springen. Leidinggeven aan een kruiwagen vol kikkers is wel een heel grote uitdaging. Het is in feite een onmenselijke opgave om leiding te geven aan mensen die met zichzelf bezig zijn en niet openstaan voor de ander. Die zenden belangrijker vinden dan ontvangen. Hoor jij jezelf graag? Vind jij jouw mening beter dan de ander? Ben jij van mening dat je de leiding kunt negeren en je eigen ding kunt (blijven) doen, omdat jouw spoor beter is? Dat je geen feedback en tips van de ander nodig hebt, omdat hoe jij het doet immers goed is? Dan is er grote kans dat je een kikker bent. En dat je – wellicht geheel onbewust en onbedoeld – meewerkt aan ontregeling en chaos. En die chaos heeft ook – vroeger of later – gevolgen voor jouw eigen stabiliteit. Nu meewerken aan het creëren van instabiliteit komt als een boemerang op je zelf terug.
